A Study in The World Mortality in Imam Ali’s (A.S) poetry (According to Corporeal Cognition in the Cognitive Semantics)

Abstract

Undoubtedly One of the most important issues that nowadays has particular importance in cognitive linguistics as one of the important branches of linguists, is the question of how to get meaning and semantic products, especially through the cognition and cognitive experiences that human get from his environment (the outside world). In this way, the human mind passes various and multiple processes from the time of receiving general and abstract concepts to delivering them in the form of objective and believable meanings. One of the Cognitive linguistic branches, which examines the substantiality-based process of abstract concepts, is the science of cognitive semantics and the body based in it. This pattern, by applying different visual schemes, results in the objectification of cognitive concepts. One of these schemes is dynamic scheme, in which the abstract concepts of the human get movement-based dimension in the form of cognitive experiences, which ultimately make it quite sensible and tangible for him to understand the mentioned concepts. One of the most frequent concepts in the of Imam Ali’s poetry (A.S) is the concept of mortality of the world and worldly life, which has been mentioned in various religious texts such as motifs for the induction of ascetic discourse; that is, the world is not place of inactivity but the place of passing. This article wants to study the World Mortality and the other(eternal) world according to theory of the corporeal cognition in Imam Ali’s poems (A.S). Finally, results of this article shows that he has used the Image-Motion schemes to express concept of the World Mortality and deterioration of the worldly blessings. Application of these schemes are leading to the better understanding and the more effective of his poetry means by reader. This ultimately lead to the abstract concept (World Mortality) being More acceptable and More believable to him.

معناشناسی شناختی به رابطه میان تجربه، شناخت تجسم یافته و معنا پرداخته و کارکرد تجربه های دریافتی انسان از جهان خارج و محیط اطراف را در فرآیند معناسازی مورد بررسی قرار می دهد. یکی از مبانی مهم در معناشناسی شناختی، الگوی بدن مندی شناخت است که به موجب آن، تجربه های دریافتی بدن انسان به شکل گیری مفاهیمی شناختی در ذهن و جسمیت یافتگی معانی شکل گرفته در آن منجر می شود. یکی از مفاهیم پربسامد در شعر حضرت علی (ع)، مفهوم فنای دنیوی است؛ بدین معنا که دنیا محل قرار نیست، بلکه محل گذر است. بر این اساس، امیرمومنان با کاربست طرح واره های تصویری حرکتی و الگوهای دوگانه آن (خطی – چرخشی) رابطه متناظری میان مفهوم انتزاعی فنای دنیوی و طرح واره های یادشده برقرار کرده است. این مهم با طرح انگاره های متعدد در قالب گزاره هایی تشبیهی، استعاری و کنایی در بافت معنایی شعر ایشان، نمود یافته است. این پژوهش سعی دارد تا با کاربست الگوی بدن مندی شناخت، نقش طرح واره های حرکتی به کار رفته در شعر آن حضرت را در انتقال مفهوم فنای دنیوی بررسی نماید. حاصل این پژوهش این است که کاربست طرح واره های تصویری حرکتی در شعر امیرالمومنین از یک سو به جسمیت یافتگی و عینیت بخشی مفهوم انتزاعی فناپذیری انجامیده و از سوی دیگر به تثبیت آن در ذهن مخاطب کمک کرده است.