بررسی ادلّۀ نفی قیام‌های پیش از ظهور

Abstract

اﺣﺎدﯾﺜﯽ در ﻣﺠﺎﻣﻊ رواﯾﯽ ﺷﯿﻌﻪ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﻫﺮ ﻗﯿﺎﻣﯽ ﻗﺒـﻞ از اﻧﻘـﻼب ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺣﻀﺮت ﻣﻬﺪی را ﺑﺎﻃﻞ و ﻣﺤﮑﻮم ﺑﻪ ﺷﮑﺴﺖ داﻧﺴـﺘﻪ و رﻫﺒـﺮ آن را ﻃﺎﻏﻮت و ﻣﻨﺤﺮف ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮده و از ﭘﯿﺮوان اﺋﻤﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﺑـﺎ آن ﻗﯿﺎم ﻫﺎ ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﻧﮑﻨﻨﺪ و در ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﺧﻮد ﺑﻨﺸﯿﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﻇﻬﻮر ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺮوج ﺳﻔﯿﺎﻧﯽ ﻧﻤﺎﯾﺎن ﺷﻮد. ﺑﺮﺧﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑـﻪ ﻇـﺎﻫﺮ اﯾـﻦ رواﯾـﺎت و ﺑـﺪون ﺑﺮرﺳـﯽ و ﺗﺤﻠﯿـﻞ آﻧﻬـﺎ، زﻣﯿﻨﻪ ﺳﺎزی را ﻧﻔﯽ ﮐﺮده اﻧﺪ و ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺷﺪه اﻧﺪ ﮐﻪ در ﻋﺼﺮ ﻏﯿﺒﺖ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻋﻠﯿـﻪ ﻇﻠﻢ و ﻃﺎﻏﻮت ﻗﯿﺎم ﮐﺮد و ﺑﺎﯾﺪ درون ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺸﺴﺖ ﺗﺎ ﻫﻨﮕـﺎﻣﯽ ﮐـﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻇﻬﻮر را ﻣﺤﻘﻖ ﺑﺪارد. اﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﺎر ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﻈﺮﯾﻪ اﺳﺖ و ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﯽ دﻻﻟﯽ، ﻣﺤﺘـﻮای اﯾـﻦ رواﯾﺎت روﺷﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ رواﯾﺎت ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻪ ﻗﯿﺎم ﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ رﻫﺒﺮ آن ﺑﻪ ﺟﺎی دﻋﻮت ﺑﻪ ﻣﻌﺼﻮم، ﻗﯿﺎم ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن را ﺑﻪ ﺧﻮد دﻋـﻮت ﻣـﯽ ﮐﻨـﺪ. ﺑـﻪ ﻋﺒﺎرت روﺷﻦ ﺗﺮ رﻫﺒﺮان آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺟﺎی دﻋﻮت ﺑﻪ ﺣﺎﮐﻤﯿﺖ اﻫﻞ ﺑﯿﺖ ﺧﻮد را ﻣﻄﺮح ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و دﯾﮕﺮان را ﺑﻪ اﻧﺎﻧﯿﺖ و ﻧﻔﺴﺎﻧﯿﺖ ﺧﻮد ﻓﺮا ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﻨﺪ. ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﻧﻔﯽ ﻗﯿﺎم ﮐﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﻣﻬﺪی ﻣﻮﻋـﻮد ﻣﻌﺮﻓـﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻬﺪی ﻋﺒﺎﺳﯽ. اﯾﻦ ﮔﻮﻧـﻪ رواﯾـﺎت ﺷـﯿﻌﯿﺎن را از ﺑﯿﻌـﺖ ﺑـﺎ اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻗﯿﺎم ﻫﺎ ﺑﺮ ﺣﺬر داﺷﺘﻪ اﻧﺪ و ﻓﺮﻣﻮده اﻧﺪ: ﻫﺮﮔﺎه ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﭼـﻮن ﻗﯿﺎم ﺳﻔﯿﺎﻧﯽ واﻗﻊ ﺷﺪ، اﻫﻞ اﻧﻘﻼب ﺑﺎﺷﯿﺪ و ﻗﺒﻞ از ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻗﯿﺎم و ﻧﻬﻀﺘﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺮاﯾﻂ و ﻣﻘﺪﻣﺎت ﻗﯿﺎم ﻓﺮاﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ.