بررسی تطبیقی دلایل صلح امام حسن(ع) در منابع روایی و تاریخی فریقین تا قرن هفتم

Abstract

Imam Hasan’s reconciliation with Movie in the year 40 is a defining moment in the early history of Islam. This event changed the structure of Islamic governments from caliphate to monarchy. Therefore, historians and hadith scholars have placed this issue at the center of their attention and investigated the reasons behind it from the perspective of their own religious or political stances. The current paper first studies the philosophy of this reconciliation up to the seventh century with reference to Sunni and Shia writings. It then takes a critical analytical stance toward narratives and historical accounts. Finally, the current research concludes that Shia and Sunni scholars looked at this reconciliation from different perspectives and offered differing analyses and reasons. The current article finds that both Shia and Sunni scholars concur that Imam Hasan’s reconciliation emenated from Imam’s decision to protect the interests of Muslims. However, sunni and Shia historians single out different backgrounds for this major decision

صلح امام حسن(ع) با معاویه در سال چهلم هجری، یکی از مهم‌ترین وقایع صدر اسلام است که باعث تغییر مدلِ حکومت اسلامی، از خلافت به سلطنت شد. به همین جهت، مورخان و محدثان، این واقعه را مورد توجه خویش قرار داده­‌اند و هر­کدام، با توجه به رویکردِ مذهبی و سیاسی خود، به نقل و تحلیلِ علل آن پرداخته‌اند. این مقاله، فلسفۀ صلح امام حسن(ع) با معاویه را با توجه به منابع سنی و شیعه، تا قرن هفتم مورد پژوهش قرار داده و پس از تحلیلِ انتقادی مستنداتِ روایی و تاریخی این منابع، به این نتیجه دست یافته که نوعِ نگاهِ مورخان و محدثان سنی و شیعه، در بیان و تحلیل فلسفۀ این صلح، متفاوت است. برایندِ این تحقیق نشان میدهد هر­دو­گروه، حفظ مصالح مسلمانان را فلسفۀ اصلی پذیرش صلح از طرف امام حسن(ع) میدانند، اما هر­کدام از مورخان و محدثان اهل سنت و شیعه، زمینه‌های گوناگونی را برای این دلیل اصلی، ذکر میکنند.