استلزام محاوره ای در گفتمان امام حسن (ع) بر اساس نظریه پل گرایس

Abstract

پژوهش حاضر استلزام محاوره ای در خطبه های امام حسن (ع) را بر مبنای نظریه پل گرایس مورد بررسی قرار می دهد.استلزام محاوره ای از مهمترین مفاهیم کاربرد شناسی در پژوهشهای زبان است.و به معنای پرده برداشتن از اصلی مهم از اصول حاکم بر گفتمان همراه با التزام به اصل همکاری است. اصل همکاری در گفتمان مبتنی بر چهار قاعده کمیت، کیفیت،مناسبت و جهت است و مفهوم ان فهمیدن و فهماندن معانی ورای مفهوم ظاهری و قاموسی یعنی معانی ضمنی است و از آنجا که خطبه های امام حسن (ع) به فصاحت و بلاغت ممتاز است و سرشار از معانی و مفاهیم بلند بر ان شدیم تا با بررسی کلام ان امام همام بر اساس یکی از نظریات جدید از سویی ارزشهای علمی کلام ان حضرت عیان سازیم و از دیگر سوی مفاهیم بلند ان را بار دیگر یاد آور شویم.اما مهمترین نتایج حاصل از این پژوهش به شرح زیراست: گفتمان امام حسن (ع) نمونه ای برجسته از اصل همکاری است از این رو ساختار موضوعی ان بسیار منسجم و از قدرتی برخوردار است که دشمن نمی تواند ان را رد کند.همچنین بعد تکاملی در خطبه های ایشان برجسته است.افزون براین تحقیق پیش رو نشان داد که بین استلزام محاوره ای و علم اصول که اساس علم معانی به شمار می رود ارتباطی تنگاتنگ وجود دارد.