ارجاع متنی در نمونه‌هایی از مواعظ، حکمت‌‌ها، ادعیه و نامه‌های امام حسن (علیه السلام) و نقش آن در انسجام متن

ناشر: دانشگاه ادیان و مذاهب

چکیده: ارجاع یکی از ابزارهای انسجام متن به شمار می‌آید و یک رابطه معنوی بین برخی از کلمات مشخص، معانی یا دیدگاه‌هایی است که عبارت‌های دیگر در سیاق کلام بر آنها دلالت می‌کنند و به آنها اشاره دارند و یا اینکه موقعیت بر آنها دلالت دارد و آن الفاظ محلی بوسیله متکلم، معنای خود را می‌دهد. به عبارت دیگر، ارجاع عبارت است از بازگشت عنصری معین در متن به عنصری دیگر برای توضیح و تبیین آن و این مسأله به وسیله ضمایر، اسماء اشاره، اسماء موصول و ادوات مقارنه صورت می‌گیرد. سؤال اصلی این پژوهش این است که ارجاع متنی چه اثری در انسجام و پیوند کلام امام حسن علیه السلام دارد و هدف این پژوهش که با رویکردی توصیفی- تحلیلی صورت گرفته، مشخص کردن اهمیت ارجاع و نقش آن در تحقق انسجام متن در حکمت‌ها، موعظه‌ها، دعاها و نامه‌های امام حسن (علیه السلام) است. نتایج به ما می‌گوید که عناصر مرجع بسیاری در کلام امام حسن (علیه السلام) وجود دارد که نقش مهمی در تأیید متنی‌بودن آنها دارد و گیرنده را به درک روشن و عمیق از آنچه می‌خواند یا می‌شنود می‌رساند. ضمیرها حضور بیشتری نسبت به سایر ادوات در ارجاع‌دهی دارند. ارجاعات داخلی و خارجی بسیاری در کلام امام (علیه السلام) وجود دارد ولی غلبه با ارجاع داخلی است و این امر باعث انسجام متن شده است و حضور ارجاع متنی نسبت به ارجاع مقامی و غلبه ارجاع ماقبل به ارجاع مابعد جز در دعاهای امام بیشتر است و کسی که در حکمت‌ها و موعظه‌ها و دعاها و نامه‌های آن حضرت دقت کند متوجه می‌شود که ارجاع باعث شده آنها تبدیل به متنی منسجم گردند به طوری که اول و آخر آنها با هم ارتباط دارند و این ادوات آنها را از پراکندگی دور کرده است به گونه‌ای که اگر این ادوات نبود، آن وحدت موضوعی و پویایی را نداشت.
ارجاع متنی در نمونه‌هایی از مواعظ، حکمت‌‌ها، ادعیه و نامه‌های امام حسن (علیه السلام) و نقش آن در انسجام متن
موضوع: امام حسن (علیه السلام)
زیرمجموعه :
contributor authorاشواق محسن، مجید مجیدar
date accessioned2025-03-04T09:39:30Z
date available2025-03-04T09:39:30Z
identifier urihttp://hdl.handle.net/110/20544
description abstractارجاع یکی از ابزارهای انسجام متن به شمار می‌آید و یک رابطه معنوی بین برخی از کلمات مشخص، معانی یا دیدگاه‌هایی است که عبارت‌های دیگر در سیاق کلام بر آنها دلالت می‌کنند و به آنها اشاره دارند و یا اینکه موقعیت بر آنها دلالت دارد و آن الفاظ محلی بوسیله متکلم، معنای خود را می‌دهد. به عبارت دیگر، ارجاع عبارت است از بازگشت عنصری معین در متن به عنصری دیگر برای توضیح و تبیین آن و این مسأله به وسیله ضمایر، اسماء اشاره، اسماء موصول و ادوات مقارنه صورت می‌گیرد. سؤال اصلی این پژوهش این است که ارجاع متنی چه اثری در انسجام و پیوند کلام امام حسن علیه السلام دارد و هدف این پژوهش که با رویکردی توصیفی- تحلیلی صورت گرفته، مشخص کردن اهمیت ارجاع و نقش آن در تحقق انسجام متن در حکمت‌ها، موعظه‌ها، دعاها و نامه‌های امام حسن (علیه السلام) است. نتایج به ما می‌گوید که عناصر مرجع بسیاری در کلام امام حسن (علیه السلام) وجود دارد که نقش مهمی در تأیید متنی‌بودن آنها دارد و گیرنده را به درک روشن و عمیق از آنچه می‌خواند یا می‌شنود می‌رساند. ضمیرها حضور بیشتری نسبت به سایر ادوات در ارجاع‌دهی دارند. ارجاعات داخلی و خارجی بسیاری در کلام امام (علیه السلام) وجود دارد ولی غلبه با ارجاع داخلی است و این امر باعث انسجام متن شده است و حضور ارجاع متنی نسبت به ارجاع مقامی و غلبه ارجاع ماقبل به ارجاع مابعد جز در دعاهای امام بیشتر است و کسی که در حکمت‌ها و موعظه‌ها و دعاها و نامه‌های آن حضرت دقت کند متوجه می‌شود که ارجاع باعث شده آنها تبدیل به متنی منسجم گردند به طوری که اول و آخر آنها با هم ارتباط دارند و این ادوات آنها را از پراکندگی دور کرده است به گونه‌ای که اگر این ادوات نبود، آن وحدت موضوعی و پویایی را نداشت.fa
languageالفارسيةar
language isoPersianen_US
language isoفارسیfa
publisherدانشگاه ادیان و مذاهب
titleارجاع متنی در نمونه‌هایی از مواعظ، حکمت‌‌ها، ادعیه و نامه‌های امام حسن (علیه السلام) و نقش آن در انسجام متنfa
journal titleزبان و ادبیات عربfa
source Databaseirandoc
contenttypeفقط بياناتar
contenttypeMetadata Onlyen_US
contenttypeفرادادهfa
subject keywordsامام حسن (علیه السلام)fa
subject keywordsحکمتfa
subject keywordsموعظهfa
subject keywordsدعاfa
subject keywordsنامهfa
subject keywordsانسجام متنیfa
subject keywordsارجاعfa
year publication1401
source Onlinelinkhttps://irandoc.ac.ir/