Comparative Study of the Degree of Relationship between Surah Al-Adiyat and Amir al-Momenin (PBUH) in Shiite and Sunni Resources

Abstract

The correct interpretation of the Surah “Al-Adiyat” proves one of the virtues of Amir al-Momenin (AS). The present research tries to resolve the interpretive differences of the Surah “Al-Adiyat”. To this end, according to the interpretations and other sources of the Shiite and the Sunni who reported this incident, we studied the words and resolved the narratives’ conflict regarding the cause behind surrendering of this Sura. Using a descriptive-analytical method, this paper performs a comparative study of the interpretations of the Shiite and the Sunni to examine the perspectives on the use of the term "Adiyat" and to seek solutions to the conflict between the narratives of the Sunni people in the context of the cause behind surrendering of the Surah Al-Adiyat, and the elimination of the difference in historical sources of the Shiite and the Sunni in explaining "Ghazw of Zatol-Salasel". The results show that, as for the meaning of the term "Adiyat" the commentators have presented four probabilities: Hajjis’ camels, horses in general, army horse, and horses in a special jihad. The fourth theory is consistent with both atmosphere and context, and rhetorical and statement interpretation of the Sura, and as well as with the literary principles and terminology of the words "Dhabihah" and "Ghadah", as well as with the narratives behind surrendering of this Sura. The surah al- Adiyat has been surrendered in Medina after the Muslim’s Jihad, led by Imam Ali (AS) and their victory in the Ghazw of "Zatol-Salasel". Since before the surrendering of the Sura, something important was threatening the Prophet (PBUH), and three of the Sahabah did not succeed in delivering the necessary results in defeating the enemies, this is considered to be a Meccan sura so keep some certain truth hidden. The narratives behind surrendering of this Sura in Sunni sources have been questioned due to the many anxieties and conflicts and lack of harmony with the words and atmosphere of the surah, and the shortcomings of their historical sources have been explained in the description of the "Ghazw of Zatol-Salasel." By deleting the parts related to the command of Imam Ali (as), they associate it with 'Amr ibn al-'As who plays a smart part in what happens in this war.

تفسیر صحیح سوره «عادیات»، یکی از فضائل امیرالمؤمنین(ع) را ثابت میکند. پژوهش حاضر میکوشد تا اختلاف‌های تفسیری سورۀ «عادیات» را حل کند. بدین منظور، براساس تفاسیر و سایر منابع فریقین که این واقعه را گزارش کرده‌اند، به مطالعۀ واژه‌ها و رفع تعارض روایات اسباب نزول این سوره پرداخته است. این مقاله با روش توصیفی - تحلیلی، با بررسی تطبیقی تفاسیر فریقین، به بررسی دیدگاه‌های موجود دربارۀ مصداق واژۀ «عادیات» پرداخته و به دنبال یافتن راه­ حل تعارض روایات اهل­ سنت، در زمینۀ اسباب نزول سورۀ عادیات و نیز رفع اختلاف منابع تاریخی فریقین در شرح «غزوه ذاتُ السَّلاسِل» میباشد. نتایج نشان میدهد، دربارۀ مصداق واژۀ «عادیات»، مفسران چهار احتمال داده‌اند: شترهای حاجیان، اسب‌ها به طور کلی، اسب جنگی و اسب‌ها در یک جهاد ویژه. نظریۀ چهارم، هم با فضا و سیاق و تفسیر بلاغی - بیانی سوره سازگار است، و هم با اصول ادبی و لغت‌شناسی واژه‌های «ضبح» و «قدح»، و هم با روایات اسباب نزول. سورۀ عادیات، درپی جهاد مسلمانان، به فرماندهی حضرت علی(ع) و پیروزی ایشان در غزوۀ «ذات السلاسل» در مدینه نازل شده است. از آن­جا که قبل از نزول سوره، خطر مهمی پیامبر(ص) را تهدید میکرده و سه نفر از صحابه، نتوانستند به نتیجۀ لازم در دفع دشمنان برسند، این سوره مکی شمرده شده تا این­که برخی حقایق، پنهان بماند. روایات اسباب نزول در منابع اهل سنت، به علت اضطراب و تعارض فراوان و عدم هماهنگی با واژه‌ها و فضای سوره، مورد تردید قرار گرفته و کاستی منابع تاریخی آنها نیز، در شرح «غزوۀ ذات السلاسل» تبیین شده است .این منابع با حذف بخش مربوط به فرماندهی حضرت علی(ع)، آن را به عمروعاص مرتبط میدانند که بخش کوچکی از ماجرای جنگ است.