The Mahdaviyyat Doctrine from Imam Ali to Imam Sajjad

Abstract

This article is a contemplation and thinking deeply about the methods and ways of stating the doctrines of Mahdaviyyat from Infallible (Shia) Imams – since the era of Imam Ali until the era of Imam Sajjad. Representing and showing the theologies of Mahdaviyyat from both holy Quran and the Imams have been formed by paying attention to the general aims of inviting to the religion, the needs of audience in the early era of Islam and the needs of people in the later eras. The emphasized elements and the main points in relation to the needs of each era can address two issues. On the one hand, a grand issue that is followed in the education and training, and on the other hand the needs of Shiite in recent centuries the moral and ethical effect of each of the Mahdaviyyat doctrines clearer. Considering that have been emphasized in these remarks and contemplating about the relationship of them with the general aims and the needs of each era can show a significant and magnificent plan that has been followed in this form of education and Upbringing, and on the other hand they make. This research is based on analyzing the meanings of the Hadith which have been issued by the first four Imams of Shiites and tries to reveal the effects of Mahdavi doctrines to the Shiites, considering the conditions of era of its issuance. Hence, this research tries to discover the philosophy and the reason of stating each of the doctrines by determining the main points in the words of each of the innocent Imams with giving examples from them and contemplating about the relationship between these remarks and the conditions of addressees (audience). Earlier, in an essay, we talked about the defaults and the methods of this (kind of) research. The current paper clarifies this statement that educating the Mahdavi doctrines in this special time of the history concurrent with Imams, pays attention to the important points in the upbringing the addressees. This is further to its presentation of the Mahdavi theologies and apocalyptic theologies, which is a kind of preparation for preventing from the problems in the Mahdaviyyat discussion and also follows and analyzes the deviations related to the era of early Imams.

این نوشتار تاملی است در چگونگی طرح آموزه‌های مهدویت از سوی ایمه? از زمان امیرالمومنین تا عصر حضرت سجاد?. ارایه معارف مهدوی از سوی قرآن و اهل‌بیت? با توجه به اهداف کلی دعوت دینی، نیازهای مخاطبان عصر صدور و همچنین نیازهای شیعه در اعصار متاخر شکل گرفته است. بررسی محورهای مورد تاکید در این بیانات و تامل در نسبت آن‌ها با اهداف کلی و نیازهای هر عصر میتواند از یکسو طرح کلانی را نشان دهد که در این شکل از تعلیم و تربیت تعقیب شده است و از سوی دیگر، تاثیر تربیتی و اخلاقی هر یک از آموزه‌های مهدوی را نمایان‌تر کند. این پژوهش بر تحلیل محتوایی روایات صادره از چهار امام نخستین شیعه تکیه دارد و میکوشد با توجه به شرایط عصر صدور، آثار آموزه‌های مهدوی بر شیعیان را معلوم کند. از این‌رو، با تعیین محورهای مورد تاکید در سخنان هر یک از معصومین? همراه با ارایه نمونه‌ای از آن و تامل در نسبت این سخنان با شرایط مخاطبان، تلاش دارد به حکمت و جهت طرح هر یک از آموزه‌ها دست یابد. پیش‌تر در مقاله‌ای از پیش‌فرض‌ها و روش‌های این تحقیق گفت‌وگو کرده‌ایم. مقاله حاضر، روشن‌گر این سخن است که تعلیم آموزه‌های مهدوی در این برهه از تاریخ ایمه? افزون بر ارایه معارف مهدوی و آخرالزمانی، به نکاتی مهم در تربیت مخاطبان توجه دارد و نوعی زمینه‌سازی برای جلوگیری از آفات بحث مهدویت و نیز انحرافات را متناسب با عصر ایمه نخستین? دنبال میکند.