The Book Al-Jami‘a and Its Role in the Process of Expounding Shiite Teachings

Abstract

A branch of the question of holy Imams’ knowledge is sources of their knowledge. Knowledge of sources of Imams’ knowledge is a clear criterion for kind of encountering their words. In hadiths, a writing called al-Jami‘a, sometimes named al-Sahifa, is considered among sources of Imams’ knowledge. Along with “thousand doors of knowledge,” al-Jami‘a is one of Imam Ali’s two main sources of knowledge of divine precepts and lawful/unlawful whose result is awareness of other Imams of this knowledge. That writing is written by Imam Ali in the very holy prophet’s time on several pieces of parchment. As its title clearly indicates, knowledge of that book makes the Imam independent of others and others dependent upon the Imam in order to achieve realities of precepts. This is a sign of completion of the religion and perfect presentation of lawful/unlawful by the holy prophet, and has played a major role in expounding some teachings of the religion and establishment of some other parts of it.

از شاخه‌های مسیله علم امام موضوع منابع علم امام است. شناخت منابع علم امام، میزان حساسیت نسبت به گفتار ایشان را معین کرده و ملاکی روشن برای گونه مواجهه با سخنان ایشان است. در روایات، از منابع علم امام، نوشتاری بنام الجامعه دانسته شده که گاه از آن به صحیفه تعبیر شده است. الجامعه یکی از دو کانون اصلی علم امام علی (علیه السلام) به احکام و حلال و حرام الهی، در کنار سرچشمه دانش زای الف باب(هزار در علم) است که فرآیند آن آگاهی سایر پیشوایان شیعه به احکام الهی است. نگارش این نوشته در زمان پیامبر توسط امیرالمومنین، بر روی قطعات متعددی از پوست صورت یافته است. دانش این صحیفه، آنگونه که عنوان آن نیز نمایانگر است، امام را از دیگران بی نیاز و مردم را برای دسترسی به حقایق احکام، نیازمند امام می نماید. این امر نشانه‌ای بر تکمیل دین و عرضه کامل حلال وحرام توسط پیامبر اعظم(صل الله علیه وآله وسلم) است و نقشی موثر در تبیین معارفی از دین و استحکام بخشی از آن داشته است.