Exploring Shiites' Adherence to Fiqh until Imam Baqir (AS)

Abstract

The issue of practicing Shia law in the period before the Pontificate of Imam Muhammad Baqir (PBUH) is something that many consider it vague and even does not come to mention it and have been passed by without talking about more. Clarifying this issue in the period that have mentioned can create new windows in the science of jurisprudence. The investigation of present study and the first jurisprudence after the death of the Prophet Mohammad (PBUH) and his progeny before Imam Muhammad Baqir(PBUH), looking how to act and obtain and review the Jurisprudence of Shi'a for this period; The time when the first four Shi'a Imams with numerous problems such as facing Umayyad rules, lack of concern on jurisprudential issues for the later periods, the events after the incident of Karbala and not having a strong Shi'a government for the development and spread of pure Shi'a jurisprudence. Jurisprudential story and narration from history shows that the Shi'as are practicing the methods of Ijtihad based on the principles induced by the Imams in Shiite cities far from the center, questioning him directly, question his companions and followers and Shi'a scholars or going back to written that have left from Imams from before such as Imam Hassan and Imam Sajjad or their companions such as Abu Raf’e and his two sons and they were finding the issue of their jurisprudences. Indeed sometimes the Shi'as before Imam Baqir, they were going to non- Shi'a scholars to get the answer of legal issues

چگونگی عمل شیعیان به فقه در دورهٔ قبل از امامت امام محمد باقر (ع)، مسئله‌ای است مبهم که برخی حتی بدان ورود نکرده‌اند یا گذرا از آن سخن رانده‌اند. نوشتار حاضر، با بررسی دورهٔ نخست فقه شیعه پس از پیامبر اکرم (ص) تا قبل از امام محمد باقر (ع)، میکوشد چگونگی عمل شیعیان به فقه و راه‌های اخذ آن در این دوره را بازخوانی کند؛ دوره‌ای که امامان نخست، با مشکلات فراوانی روبه‌رو بودند. روایات فقهی و نقل‌های موجود تاریخی نشان میدهد شیعیان با روش‌هایی مانند اجتهاد بر اساس اصول القاشدهٔ امامان در شهرهای دور از مرکز شیعه، پرسش مستقیم از ایشان یا اصحاب، تابعین و عالمان شیعی یا احتمالاً رجوع به مکتوبات و دست‌ نوشته‌های بر جای مانده از امامانی مانند امام حسن مجتبی (ع) و امام سجاد (ع) یا اصحاب آنان نظیر ابورافع و دو فرزندش، مسائل فقهی خود را در مییافته‌اند. البته شیعیان قبل از امام محمد باقر (ع)، گاهی برای دریافت پاسخ در مسائل شرعی، به عالمان غیرشیعی رجوع میکرده‌اند.