The doubt concerning the existence of philosophical and wise terms in Nahj al-Balagha Analysis and Critique

Abstract

The Nahj al-Balagha (The Peak of Eloquence) is the most famous collection of sermons، letters and narrations of Imam Ali A.S. It was collected by Sharif Razi، a Shi'i scholar in the Tenth century (fourth century AH). Known for its eloquent content، it is considered a masterpiece of literature in Shi'i Islam and has attracted the attention of Muslim and non-Muslim scientists and scholars all around the world. But in the meantime، some of the Sunni scholars and authors' have raised doubts about the authenticity of some parts of Nahj al-Balagha including its philosophical and wise terms. In this regard، this article seeks to examine thoroughly this doubt، and based on the rational arguments and historical and analytical methods، recognizes and shows the absurdity of the thing. Finally the article achieved to the conclusion that the existence of philosophical and wise terms in Nahj al-Balagha do not rule out the authenticity of Nahj al-Balagha as a great book demonstrates the eloquence of Imam Ali A.s

«نهج البلاغه» مجموعه ای است از سخنان گهربار امیرالمومنین علی(ع) که توسط مرحوم شریف رضی در سال 400 هجری گردآوری و تدوین شد و از بدو پیدایش تاکنون به دلیل مضامین ذی قیمت و مفاهیم گران سنگ خود، توجه بسیاری از دانشمندان مسلمان و غیر مسلمان را به خود جلب کرده و ستایش آنان را برانگیخته است؛ اما در این میان عده ای از مولفان تراجم و محققان سنی مذهب در اصالت انتساب بخش هایی از این کتاب به امام علی(ع) تشکیکاتی را مطرح نموده اند که از جمله آن ها شبهه وجود مضامین و اصطلحات فلسفی- حکمی نظیر الاین، الکیفیه و الازلیهدر این میراث علویاست. مقاله حاضر در صدد است با بررسی جامع این شبهه، آن را با ادله مختلف عقلی، نقلی و تاریخی و با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به بوته نقد کشیده و بی پایه بودن آن را اثبات نماید. در این راستا، با توجه به اینکه شبهه مطرح شده مبتنی بر سه فرضِ ادعای اضافه کردن این اصطلاحات توسط سید رضی، متداول نبودن این اصطلاحات در زمان امام علی(ع) و تشکیک در زمان ورود این اصطلاحات به جامعه اسلامی است، جستار حاضر مسائلی از قبیل: تفاوت روش استدلال امام(ع) با فلاسفه متقدم و معاصر شریف رضی، وجود پاره ای از مسائل علمی و فلسفی که با زمان سید رضی مطابقت نمی کند، نقش امام علی(ع) در پایه گذاری فلسفه اسلامی و اصطلاحات آن، رواج مباحث عقلی - فلسفی در عراق قبل از اسلام و وجود این اصطلاحات قبل از امام(ع) را مورد بررسی و تحلیل قرار داده و در نهایت به این نتیجه دست یافته است که وجود اصطلاحات و مباحث فلسفی- حکمی در نهج البلاغه هرگز نافی انتساب این کتاب ارزشمند به امیرالمومنین(ع) نخواهد بود.