Writing Testament in the Early Islam till the End of Caliphate of Amir al-Momenin Ali -PBUH-

Abstract

Writing testament as a social tradition is of background in the ignorance era of Arabs as well as Iran before Islam. In time of Prophet Muhammad-PBUH- this tradition was of religious, advising and Qur’anic structure. Subsequent to the conquests along with the extension of boarders of the world of Islam, writing testament changed as well and it incorporated various political, social, cultural issues. Through the descriptive-analytical method and following the study of writing testament in the early Islam till the end of caliphate of Amir al-Momenin Ali -PBUH- this article tries to answer the following questions: 1. What are the concepts, divisions and style of writing testament in the early Islam? 2. What are similarities and differences of prophet’s testaments and those of his first successors?

وصیت‌نامه‌نویسی به عنوان سنتی اجتماعی دارای پیشینه در دوره‌ جاهلی اعراب و نیز ایران پیش از اسلام است. این سنت در دورهی پیامبر3 دارای شکلی دینی، موعظه‌ای و ساختاری قرآنی بود. پس از فتوحات و گسترش مرزهای جهان اسلام، وصیت‌نامه‌نویسی نیز تحول یافت و موضوع‌های گوناگون سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را در بر‌گرفت. این مقاله میکوشد با روش توصیفی- تحلیلی پس از بررسی روند وصیّت نامه نویسی در صدر اسلام تا پایان خلافت امیرالمومنین علی7 به پرسش‌های زیر پاسخ دهد: 1. وصیّت نامه‌ها در صدر اسلام دارای چه مفاهیم، تقسیم‌ها و اسلوبی هستند؟ 2. وصیّت نامه‌های پیامبر3 و جانشینان نخستین ایشان از چه تشابه‌ها و تفاوت‌هایی برخوردار هستند؟