Historical study of educational practices in Amiral-Momenin

Abstract

Routine or "lecture" is one of the oldest methods of teaching; the way in which it integrates with other educational methods can be somehow active in education; the issue that is in the book of Imam Ali (PBUH) is because of the fact that he considers his or her subjects in combination Different educational methods are presented; accordingly, two questions arise:1. What educational methods did Imam Ali (AS) use in his lineage?2. What were the methods used by the Prophet to observe what training strategy? Referring to historical sources and Nahj al-Balagh on the one hand, and combining historical data with educational analysis on the other hand, and based on the descriptive-analytical method, it is possible to use Imam as the best way to use public education for the purpose of teaching to They could not provide comprehension of complicated clauses; in this regard, various methods, such as questions and answers, discussions, rationalism and thinking, the organization of materials, etc., were used to facilitate the spatial separation of the session, facilitating and expediting learning. The activation of the mentally minded person, the regularization of his thought, and the reasoning of the power of discretion He led.

خطابه یا «سخنرانی» از قدیمی ترین روش های آموزشی است؛ روشی که در ادغام با سایر روش های آموزشی، می تواند به روش فعال در آموزش تبدیل شود؛ مسیله ای که در خطب امیرالمومنین (ع) قابل اثبات است؛ چراکه ایشان مطالب مورد نظر خویش را در ترکیب روش های متنوع آموزشی ارایه می فرمود؛ بر این اساس دو پرسش شکل می گیرد: 1. امیرالمومنین (ع) در خطب خویش از چه شیوه های آموزشی استفاده کرد؟ 2. هرکدام از شیوه های مورد استفاده حضرت ناظر به چه راهبرد آموزشی بود؟ با رجوع به منابع تاریخی و نهج البلاغه از یک سو و تلفیق داده های تاریخی با تحلیل های آموزشی از سوی دیگر، و بر مبنای روش توصیفی−تحلیلی، این نظر قابل ارایه است که امام به بهترین صورت از فن خطابه جهت آموزش عمومی استفاده فرمود تا مطالب برای مستمعینی که قادر به درک احتجاجات پیچیده نبودند قابل فهم ارایه شود؛ در این راستا شیوه های متعدد و متنوعی چون پرسش و پاسخ، مباحثه، عقل گرایی و تفکر، سازمان دهی مطالب و... را به منظور دوسویه کردن فضای جلسه، تسهیل و تسریع یادگیری به کار گرفت که به فعال شدن ذهن مستمع، منظم کردن اندیشه او و نیز استدلالی کردن قوای تفکر وی منجر می شد.