HAPPINESS IN IMAM ALIʹʹS VIEW; AN ETYMOLOGICAL STUDY IN NAHJ AL-BALAGHAH

Abstract

Without doubt, "happiness and salvation" is one of the old and fundamental problems of human being; many schools of thought paid attention to this question. Study of religious texts and quotes of religious leaders on this concept, can affect on personal lifestyle and even the overall direction and policy of society. This paper is looking for focus on areas of application of "saʹadah" derivatives in Nahj Al-balaghah in order to understand Imam Aliʹs view on happiness. Subject to these derivatives, this paper categorizes areas of applications and identifies receiver, donor and nature of happiness, and discusses earthly bliss and eternal salvation, and relationship between happiness and moral, religious, and epistemic affairs; also pays attention to requirements and implications of this discussion for political affairs.

بدون تردید مقوله «خوشبختی و سعادت»، از مسایل بنیادین و پرسشهای دیرینه و پایدار بشر بهشمار میآید که بسیاری از مکاتب دینی و فکری نیز آن را مد نظر داشتهاند. بررسی متون دینی و سخنان پیشوایان دین در رابطه با سعادت بشر و شناخت بهتر این مفهوم از دیدگاه آنان میتواند بر نحوه زندگی فردی انسان و حتی جهتگیریها و سیاستگذاریهای کلان جامعه تاثیر گذارد. این پژوهش بر آن است تا با تمرکز بر موارد بهکارگیری ریشه «سعد» در نهجالبلاغه امیرالمومنین، به دریافت منظور امام علی (ع) از «سعادت» بپردازد. در این مقاله با توجه به کاربرد ریشه «سعد»، به دستهبندی موارد کاربرد این ریشه، و نیز گیرنده سعادت، اعطاکننده آن، ماهیت آن، سعادت دنیوی و اخروی و رابطه امور اخلاقی، دینی و معرفتی با سعادت پرداخته شده و برخی از الزامات و پیامدهای آن برای سیاست بیان گردیده است.