The Trend of Extremism in the Period of Imam Kazem (PBUH) Relying on Extremist Beliefs of Mohammad Ibn e Bashir

Abstract

ان الموضوع الرييس لهذا المقال هو دراسه التيار الفكري الغالي في عصر الامام الكاظم7. حيث كان يمثل هذا التيار اشخاص واقفيون كمحمد بن بشير الكوفي. هذا المقال و الذي يعتمد علي المصادر الرجاليه والفرق، بصدد معرفه هذا الشخص و توجهاته الفكريه و غيره من الغلات في تلك الفتره كالمشبهه و كيفيه تعامل الامام معهم. ان دراسه هذا الموضوع تُظهر ان محمد بن بشير استطاع ان يجذب اليه عده اشخاص، باستخدامه اساليب خاصه و عرضه افكاراً غاليه و افراطيه جداً كالوهيه الامام و الوقوف عنده مما ادي الي مواجهه الامام. ان الامام الكاظم7 من اجل مواجهه الافكار الغاليه بالاضافه الي اعلان البرايه من محمد بن بشير و لعنه و عدّه كاذباً و اهدار دمه، بيّن موقفه اتجاه المنتسبين لتيار الغلو في ذلك الوقت من جهه و من جهه اخري ارسل تحذيراً للجيال القادمه و ايضاً واجه الافكار الغاليه المشبهه.

The major issue of this article would be the investigation of the trend of intellectual extremism in the Period of Imam Kazem (PBUH); the main representatives of this trend were the followers of Vaqefi like Mohammad ibn e Bashir eKufi. The present research mostly compiled via the sources of sects and rijal (scholars) is to accurately identify this person and his intellectual trend along with the other extremists of this period such as Moshabbaheh and the way of Imam’s confronting with them. The study of this issue clarifies that Mohammad ibne Basir attracted people through the particular tricks and stated extremist beliefs like the divinity of Imam and cessation on him so that this matter led to Imam’s confrontation with him. To encounter with the idea of extremism, Imam Kazem (PBUH) denounced Mohammad ibn e Bashir, cursed him, called him fabricator, considered his martyrdom legitimate, illuminated towards those in favor of extremism also warned the people of future and encountered with extremist idea of Moshabbaheh.

بررسی جریان فکری غلو در دوره امام کاظم7 موضوع اصلی این مقاله است. جریانی که نمایندگی اصلی آن در دست افراد واقفی مسلکی چون محمد بن بشیر کوفی بود. پژوهش حاضر که بیشتر با تکیه بر منابع فرقه شناختی و رجالی تدوین شده، درصدد شناسایی دقیق این فرد و جریان فکری او و نیز دیگر غلات این دوره، از جمله مُشَبّهه و نوع برخورد امام با آن‌هاست. بررسی این موضوع، نشان میدهد محمد بن بشیر با استفاده از ترفندهایی خاص، عده ای را جذب خویش ساخت و عقاید غالیانه و بسیار افراطی چون الوهیت امام و توقف در ایشان را مطرح کرد و همین امر، سبب برخورد آن حضرت با وی شد. امام کاظم7 برای مبارزه با اندیشه های غالیانه، علاوه بر اعلام برایت از محمد بن بشیر، لعن او، دروغ گو خواندن وی، نفرین وی و نهایتاً حلال شمردن خون او از یک سو در برابر کسانی که تا آن زمان به جریان غلو پیوسته بوده اند دست به روشنگری زدند و از سوی دیگر نسبت به آیندگان هم هشدار دادند و افزون بر این با اندیشه های غالیانه مُشَبّهه نیز برخورد کردند.