Investigating and analyzing the cultural policy of Imam Reza’s sons (Imam Javad (A.S.), Imam Hadi (A.S.), and Imam Askari (A.S.))

Abstract

The infallible Imams have been selected religious leaders for the human society, who explained the message of the divine prophets and were guides for people. A large of part of their efforts has been devoted to the cultural development of their own era. After Imams passed the ups and downs of the aftermath of the death of Prophet Muhammad, and after Imam Reza accepted the role of the Crown Prince of Al-Ma’mun and Imam’s martyrdom until the absence of Imam Mahdi, the ninth, tenth, and eleventh imams played this important role. The present article purports to examine the cultural polices of these Imams in this period. This research has collected the necessary information based on documentary and library methods, and has analyzed it in accordance with the cyclic model of policymaking. According to this model, analyzing the cultural policies involves identifying the problem, designing and selecting the ploy, and finally evaluating that policy. The cultural issues of this era have been classified in three groups: the issues of caliphate, the issues of public culture, and the issues of Shiite culture. Then, the cultural policies of the Imams of this era have been analyzed. These policies have influenced the fundamental layers of culture (beliefs and values) as well as the behavioral layers.

ایمه طاهرین (ع) رهبران برگزیده الهی برای جامعه بشری و تبیین‌گر پیام رسولان الهی و هادیان مردم بوده‌اند. بخش عمده‌ای از تلاش ایشان معطوف به توسعه فرهنگی عصر خود بوده است. با عبور جریان امامت از فراز و نشیب‌هایی که پس از رحلت رسول خاتم (ص) بر ایشان تحمیل شد، پس از ولایت عهدی امام رضا (ع) در عهد مامون و شهادت ایشان تا دوره غیبت حضرت حجت (عج)، امامان نهم، دهم و یازدهم در فاصله بیش از نیم قرن عهده دار این منصب خطیر بودند. در این مقاله به بررسی سیاست‌های فرهنگی امامان (ع) در این دوره پرداخته شده است. در این مقاله با استفاده از روش اسنادی و کتابخانه‌ای اطلاعات مورد نیاز جمع آوری و در چارچوب مدل چرخه‌ای سیاست‌گذاری تحلیل شده است. بر اساس مدل چرخه‌ای برای تحلیل سیاست‌های فرهنگی ابتدا «مسیله شناسی» و در ادامه «طراحی و انتخاب» سیاست و پس از آن «اجرا» و در نهایت «ارزیابی» سیاست صورت خواهد گرفت. مسایل فرهنگی این عصر در سه دسته: مسایل دستگاه خلافت، مسایل فرهنگ عمومی و مسایل فرهنگ شیعی تحلیل شده اند و سپس سیاست‌های فرهنگی امامان این عصر (ع) بررسی و تحلیل شده است؛ سیاست‌هایی که از لایه‌های بنیادین فرهنگ (اعتقادات و ارزش‌ها) تا لایه‌های رفتاری را مورد تاثیر قرار داده‌اند.