The Life Story of the Twelve Imams (A.S.) in Jami’s Shawahid alNabuwwa

Abstract

Shawahid al-Nabuwwa of ‘Abd al-Rahman Jami (d. 898/1492) is among the books written by one of the Sunni scholars who has authored it with a Sufi taste. In this book, Jami has addressed the life of the Prophet (S.A.W.), the twelve Imams (A.S.), and the companions (sahaba) with a miracle-oriented approach and has presented precisely the same reports about the Imams (A.S.) that are found in Shi‘i sources. The approach of this book is “approximate” and has widely narrated the Imams’ miraculous acts and supernatural feats. The trend of the Imams’ hagiography, started since fourth/tenth century in early Sufi books, was perfected in ninth/fifteenth century by the compilation of such books as Shawahid al-Nabuwwa, in a way that a similarity is noticed in the data concerning the life story of the Imams in both Sunni and Shi‘i sources. Examining the part of life story and miraculous acts of the twelve Imams (A.S.) in Shawahid al -Nabuwwa and comparing it with the contents of Kashf al-Ghumma of ‘Ali b. ‘Isa Irbali (d. 692/1106), the seventh/thirteenth century Shi‘a scholar, the present article is intended to show the conformity and similarity of the Sunni and Shi‘i sources concerning their reports on the life story of the Imams (A.S.).

شواهد‌النبوه عبدالرحمن جامی (د. 898 ق) از جمله کتاب‌های نگارش یافته توسط یکی از دانشمندان اهل سنت است که با ذوقی صوفیانه نگاشته شده است. جامی در این کتاب به زندگانی پیامبر (ص)، دوازده امام (ع) و اصحاب، با رویکرد دلایل نگارانه پرداخته و در باره امامان (ع)، همان گزارش‌هایی را ارایه کرده که بی کم و کاست در منابع شیعی یافت میشود. رویکرد این کتاب تقریبی است و به گستردگی به نقل معجزات، کرامات و خوارق عادات ایمه پرداخته است. روند یاد کردن از مناقب ایمه که از قرن چهارم در کتاب‌های نخستین صوفیان، آغاز شده بود، در قرن نهم با تدوین کتاب‌هایی همچون شواهدالنبوه کامل گشت، به گونه‌ای که یکسانی و مشابهت اطلاعات در زمینه زندگانی ایمه در دو گروه منابع شیعی و سنی مشاهده میشود. این مقاله با بررسی بخش زندگانی و کرامات دوازده امام (ع) در شواهدالنبوه و مقایسه آن با مطالب مندرج در کشف‌الغمه علی بن عیسی اربلی (د. 692)، دانشمند شیعی قرن هفتم، در صدد نشان دادن، همخوانی و یکسانی منابع اهل سنت و شیعیان در خصوص گزارش زندگانی ایمه برآمده است.