A criticism about the traditions denoting Imam Husayn's protest against Imam Hasan's peace treaty روايات اعترا الإمام الحسين علي صلح الإمام الحسن في ميزان النقد

Abstract

مهن الحهوادث المهمهة فه صهدر الْسهلام و الته علاهها لبهار التحريه حيانه ا هه صهلح الْمام الحسن . و إن من،ملة المنعطفات الته وا،ههها ههذا الصهلح ههو الروايهات الكثيهرة نسبي ا و الدالة علي اعتراض الْمهام الحسهين علهي مفهاده. و ههذه الروايهات قابلهة للنقهد مهن زاويت السند و المضمون، مها السهند فهين،ميهع سهانيدها ضهعيفة، و مها المضهامين فهيمكن نقدها بنهوعين مهن المعهايير، همها: 1هه معهايير المنظومهة الدينيهة. 2هه المعهايير الخار،هة عهن إطهار الدين. مها الأول ه و الهذي ههو ههم معهايير ههذا البحهث ه فههو مهن خهلال: اله ( الروايهات العامهة المعارضهة. ب( الروايهات الخهاص المعارضهة. و مها الثهان

فههو مهن خهلال النقهد التهاريخ . و الذي انتهينا اليه مهن خهلال البحهث ههو ن يهادي الجعهل الأمويهة طالهت ههذه الأخبهار بههدف إبراز الاختلاف بين القادة الدينيين و تضعي معنويات تباعهم.

One of the important events of the early Islam that has been afflicted with distortion is the peace treaty of Imam Hasan (a.s.). A challenge related to this peace treaty is the existence of relatively numerous traditions denoting Imam Husayn's protest against this it. These traditions can be criticized from two aspects: externally or from the aspect of isnads, and internally or from the aspect of content. As for external aspect, the isnads of each and every of these traditions proved to be weak. The internal or the content-oriented criticism was made within two standard categories of confessional and non-confessional (or lit. intra-religious and extra-religious). In confessional criticisms – that constitute the most important criterion of criticism in this research – the traditions of protest have been criticized by taking advantage of a) general contradictory traditions, and b) particular contradictory traditions. In non-confessional criticism, the traditions were criticized by making use of a historical criticism. It is concluded eventually that the Umayyads have fabricated these traditions with the purpose of showing difference between religious leaders and creating frailty and weakness among the followers and adherents.

از حوادث مهم صدر اسلام - که گاه در غبار تحریف فرو رفته - صلح امام حسن 7 است. یکی از چالش های مربوط به این صلح روایات نسبتاً فراوانی است که از اعتراض امام حسین 7 به این صلح سخن می گویند. این روایات از دو جهت نقدپذیر هستند: نخست، نقد بیرونی یا سندی و دوم، نقد درونی یا محتوایی. در نقد بیرونی، مشخص گردیده که اسنادِ یک به یک روایات ضعیف هستند. نقد درونی یا محتوایی با دو دسته معیار: 1. درون دینی، 2. برون دینی محقق شده است. در نقدهای درون دینی - که مهم ترین معیارهای نقد در این پژوهش است - روایات اعتراض، با بهره گیری از: الف) روایات عام معارض، ب) روایات خاص معارض، و در نقد برون دینی با نقدی تاریخی نقد شده اند. بررسی ها حکایت از آن داشت که امویان با هدف نشان دادن اختلاف میان رهبران دینی و ایجاد سستی میان پیروان، به جعل این روایات روی آوردند.