موقعیت فرزندان امام علی علیه السلام و پسران امام حسن و امام حسین علیهم السلام در مورد امامت

Abstract

شکی نیست که جدی بودن و حساسیت مسئله امامت و این که امامت با توجه به روایاتی که توسط فریقین (شیعه و سنی) مورد توافق قرار گرفته است ستونی از ستون‌های دین است و از آنجا که پیامبر (صل الله علیه و آله وسلم) به ملت هشدار می دهد و می گوید: "هرکس که می میرد و امام زمان خود را نشناسد مرگی با جاهلیت را دارد، به این معنا است که هرکس قبل از مرگش امام زمانش را نشناسد در روز قیامت جزء گروه مشرکان و بیخدایان خواهد بود، علاوه بر این طبیعی است که پس از رحلت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) جامعه اسلامی با مسئله‌ی امامت روبرو شود. آنچه که مورد سوال قرار میگیرید چگونگی اداره‌ی امور مسلمین است، و اینکه چه کسی جانشین پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) خواهد شد؟ از این رو، مسئله امامت، از امور مهم بوده که از جانب حق و بدون تعصب در نظر گرفته شود، دلیل انتخاب این موضوع این بود که این موضوع از موضوهای مهم، جدی و دقیق در زمان خود بوده زیرا شامل موضوع امامت نزد دو گروه شیعه و سنی است به همراه شرایطی واجب که در امامت ارائه شده است. و سپس به یک مسئله مهم که موضوع انحراف برخی از فرزندان امام علی (ع) و امام حسن علیه السلام و امام حسن علیه السلام و مسیر هدایت و راهنمایی است که توسط رسول خدا (ص) و امام علی است پرداختم و به مهمترین اسباب که موجب شد برخی از پسران امام از این روند منحرف استفاده کنند و به آن اعتقاد داشته باشند پرداخته و دلیل و علت این موضوع را تجزیه و تحلیل کرده‌ام، و نقد میکینم تمامی این موارد را به وسیله ی روایات و احادیث ائمه در زمانی که بقیه‌ی پسران ائمه موجود بودند که روش‌هایی مخالف با روش ائمه را اختیار کرده‌اند و موضع گیری هایی را که از شیوه های شریعت واقعی متفاوت است، پذیرفته اند که توسط شارع اسلامی از طریق اهل بیت علیهم السلام در معرفت و پیروی از امام واجب الاطاعه در تمام زمان‌ها و مکان‌ها است.