Messianic ideas in the words of the infallible Imam Kazem and Imam Reza

Abstract

This article is a continuation of previous articles and reflects on how the religious messianic teachings of the Imam Kazem and Imam Reza are offered. These statements have been formed with respect to the overall objectives, risks and needs of the stability and power of the Abbasid era, approaching to the occultation era and the emergence of deviant group of Waqifite in Shia. Reflecting on the emphasised themes of these statements and their related overall objectives and needs of each era highlights a general plan that has been followed in this type of education, and on the other hand, make Mahdavi teachings more visible in terms of their moral and educational impact. This research focuses on the content analysis of the narratives from these Imams and attempts to show their impact on Shiite community of the time depending on the conditions under which they were issued. Thus, the narratives issued from these two Imams should be themed with exemplification and reflection on the conditions of their issuance in relation to audience and the relevant teachings should be discussed wisely and accordingly. This paper highlights that in the time of Imam Kazem and Imam Reza, the teachings regarding Mahdism included not only the apocalyptic and Mahdism principles but also notes about training the audience and a kind of setting the scene for avoiding or safeguarding against the deviations associated with Mahdism.

این نوشتار، ادامه مقالات گذشته و تاملی بر چگونگی ارایه معارف مهدوی از سوی امام کاظم و امام رضا? است؛ بیاناتی که با توجه به اهداف کلی دعوت دینی، مخاطرات و نیازهای عصر ثبات و اقتدار عباسیان، نزدیک شدن عصر غیبت و ظهور گروه منحرف واقفیه شکل گرفته است. بررسی محورهای مورد تاکید در این بیانات و تامل در نسبت آن‌ها با اهداف کلی و نیازهای هر عصر میتواند از یکسو طرحی کلان نشان دهد که در این شکل از تعلیم و تربیت تعقیب شده است و از سوی دیگر، تاثیر تربیتی و اخلاقی هر یک از آموزه‌های مهدوی را نمایان‌تر کند. این پژوهش بر تحلیل محتوایی روایات صادره از امامان یادشده? تکیه دارد و تلاش میکند با توجه به شرایط عصر صدور، آثار آموزه‌های مهدوی بر شیعیان را معلوم کند؛ از این‌رو با تعیین محورهای مورد توجه در سخنان آن دو امام، همراه با ارایه نمونه‌ای از آن و تامل در نسبت این سخنان با شرایط مخاطبان به حکمت و جهت طرح هر یک از آموزه‌ها دست یابد. این نوشتار، روشن‌گر این سخن است که تعلیم آموزه‌های مهدوی در این برهه از تاریخ ایمه? افزون بر ارایه معارف مهدوی و آخرالزمانی، به نکاتی مهم در تربیت مخاطبان توجه دارد و نوعی زمینه‌سازی برای رهایی از آفات بحث مهدویت و مصون‌سازی از انحرافات در عصر امام کاظم و امام رضا? را دنبال میکند.